မ်က္ရည္ကန္ထဲက ေရြ႔ငါး




ညိုေနတဲ့ေကာင္းကင္ဟာ ဘယ္ေတာ့ ျပိဳက်မလဲ
မိုးျခိမ္းသံ အဆံုးမွာ ငါအိပ္မက္က လန္႔ႏိုးခဲ့ပါျပီ
လွ်ပ္စီးေတြ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ထေနတဲ့ ည
အက္ေၾကာင္းတစ္ခုရဲ႕အစလား
မနက္ျဖန္ကုိေတြးေၾကာက္ရတဲ့ဘ၀မွာ
သူ႔လက္ကို ထာ၀ရ မဆြဲထားရက္ဘူး
တဲအိုပ်က္ဆိုတဲ့ သူမအိပ္မက္
အိပ္အျပန္လမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ျဖိဳဖ်တ္ခဲ့တယ္
ပ်ံလိုရာပ်ံလို႔ ငါ့ကို လြတ္ေပးခဲ့တဲ့ေနာက္
ငါဟာအေတာင္လဲ က်ိဳးေက်ရဲ႕
နင္မရွိတဲ့ေနာက္ ငါဟာ အေတာင္မဲ့တဲ့ငွက္
ေကာင္းကင္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ခြင့္ရက္လဲကုန္ဆံုး
ဒီမိုးစက္ၾကားမွာပဲ ငါႏွစ္ေျမာခဲ့ရတယ္

ေျဖသိမ့္စရာ မရွိေတာ့တဲ့ဘ၀မွာ
မွန္အိမ္ထဲက ေရႊငါး
လြတ္ေပးခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ္ မမွားဘူးလို႔ ေျပာေပးၾကပါ........ ။ ။။  ။။။ ။။။။။

မီးပ်ိဳးတဲ့ လက္




ဇာတာမေကာင္းတဲ့ေကာင္
ပံုျပင္ေတြေျပာင္းေတာင္ ဇာတ္သိမ္းက ဆိုးျမဲ...
ဒဏ္ရာေတြေရတြက္ရေအာင္ သခ်ာၤမကၽြမ္းဘူး
အလိမ္အညာေတြမွ သၾကားထင္တဲ့ေကာင္
မာယာတစ္ခြက္ကို ေဖ်ာ္ေသာက္ခ်င္ေနေသးရဲ႕
တစ္က်ိဳက္ျပီးတစ္က်ိဳက္
ငါ့ရင္မွာ ဆူးနစ္သြားလိုက္ၾကာတာေလ
ေပါင္းစည္းဖုိ႔ လကၡဏာမပါတဲ့ လက္နဲ႕
ကမာၻဖ်တ္မီး ပ်ိဳးမိျပန္တယ္
ညိုမဲစြဲေနတဲ့ အတိတ္ဆိုးေတြေၾကာင့္
အတြင္းေက်ေနတဲ့ ဒိုင္ယာရီေဟာင္းကို
မီမႈန္ေတြၾကားမွာ ဒီည ငါအိပ္စက္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္
 
ေနာက္ဆံုး....
ပိုးဖလံတစ္ေကာင္ရဲ႕ အမွတ္သညာကို
မီးခိုးေတြ အူေနတဲ့ ေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႕အတူ ငါရလိုက္တယ္....

မီးေတာက္




ငါဟာ နင့္ကို ကၽြမ္းေစတဲ့ မီးေတာက္တဲ့လား.....
.............................................
ဒါဆုိ တစ္ေယာက္တည္းေနပါရေစဗ်ာ...
.............................................
တီတိုးသံေတြေတာင္ ေၾကာက္လွန္႔ရတဲ့ ဘ၀မုိ႔ပါ....
.............................................

အႏိုင္ယူၾကစမ္းပါေစဗ်ာ...
.............................................
ေပျဖစ္တဲ့ဘ၀ ျငီးသံခပ္ျပင္းျပင္းကလြဲျပီး ဘာမွမဆို ၀င့္လို႔ပါ...
.............................................
ေက်နပ္ရဲ႕လား...
................................................
နင့္ေျခအေဆာင့္မွာ နိမ့္က်သြားတဲ့ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ ေျမသားဘ၀ပါဟာ.....
...................................................

ေျပးထြက္ပါရေစဗ်ာ........
......................................................
နင္ မဲ့ျပံဳးတစ္ခုေၾကာင့္ ငါ့ကမာၻတစ္ခုလံုး ေၾကြက်သြားလုိ႔ပါ....
................................................

ႏႈတ္ဆက္ပါရေစေတာ့ ေနာ္
...................................................
ပူေလာင္တယ္လုိ႔ နင္မစြတ္ဆြဲပါနဲေတာ့

နင့္မ်က္ရည္စက္တိုင္းကို
နင့္ထြက္သက္တိုင္းကိုေတာင္ ေၾကာက္ရတဲ့
မီးေတာက္ကေလး မလုိ႔ပါ....

ၾကယ္မဲ႕ေကာင္းကင္




သန္းေခါင္ယံည
လ မသာ ခဲ့တာ
မင္းမရွိ ကတည္းကပဲ...
ငါ့ညေတြတုိင္း ေလာင္ျမဳိက္
ေနဆယ္ဆင္းထက္
ပူေလာင္ေနခဲ့တယ္...

အထီးက်န္သူ ငါ့အတြက္
ဒီညေမွာင္ေတြက ပိုမိုက္တယ္...

ခံစားစရာ အခ်စ္တစ္ခု
ဒီရင္ဘက္ထဲမရွိေတာ့ဘူးတဲ့
အသိတစ္ခုေၾကာင့္
ငါမျပံဳးေတာ့တာ
ႏႈတ္မဆက္ပဲ ငါ့အေ၀း
နင္ထြက္ေျပးကတညး္ကပါပဲ...

တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာ
အလြမ္းေတြ အေဆြးေတြ
ေသာက ဗ်ာပါဒေတြ
ဒဏ္ရာ အနာတရေတြက
တိုးတိတ္စြာ အေဖာ္ျပဳ
မ်က္ရည္တစ္စုေတာင္ ပါေသးတယ္ ....

မသိမသာ တို႔ႏွစ္ေယာက္
တစ္ေျဖးေျဖးေ၀းလာ
ပိုေ၀းမွာ ေတြးေၾကာက္တဲ့ ငါ
ၾကယ္ေၾကြျမင္တိုင္း ဆုေတာင္းမိတယ္
ဒီၾကယ္ေသေတြေၾကာင့္ပဲ
ငါ့ အခ်စ္တစ္ခု ရွင္သန္မလာခဲ့ဘူး ခ်စ္သူ...

အခုေတာ့ ငါ့ေကာင္းကင္မွာ
ၾကယ္ေတြေတာင္ မဲ႔ကုန္ျပီ...

အရာရာ ေမွာင္မိုက္ တိတ္ဆိတ္ဆဲပါပဲ
ငါလိုခ်င္တဲ့ အခ်စ္တစ္ခု နဲ႔
ငါ့အေ၀းနင္ေပ်ာ္တဲ့အခါ
ငါ့မွာ ေရြးစရာလမ္းမရွိခဲ့
ဒီ သတိရျခင္း အဆုံးမဲ့လမ္းမွာ
ငါဟာ တ၀ဲလည္လည္ပဲရွိေနခဲ့တယ္...

တိတ္ဆိတ္မႈက မင္းမူတဲ့
အေမွာင္ထုၾကား
အသက္တစ္ခ်က္.. တစ္ခ်က္ ... ရႈတိုင္း
ရင္ထဲက အသည္းခိုက္ေအာင္
နာတတ္တဲ့ ဘ၀နဲ႔ ေနသားက်ေနပါျပီ..

ငါ့အေ၀းမွာ နင္ေနေပ်ာ္ရင္
နင့္အေတြးမွာ ငါေသေပ်ာ္ပါျပီ....

အိပ္မက္ေသာက္တဲ့ ပိတုန္း




သူ....
အိပ္မက္ေတြ ကြန္ခ်က္ျပသြားတယ္
ငါ...
အိပ္မက္ မုဆိုးေပါ့
သူေဆာ့ကစားတဲ့ ခဲတစ္လံုး
ဘ၀တစ္ခုလံုး လိႈင္းတန္ဘိုးထန္သြားတယ္
ေမွ်ာ္လင့္တတ္ေနပါျပီ...
သူဘယ္အခ်ိန္ ပ်ားရည္တိုက္မလဲလို႔.....

မနက္..
ရွင္သန္ဖုိ႔ အဓိပၸါယ္ရွိလာတယ္..
ည...
သူေမွးစက္မယ့္ ငါ့ရင္ဘက္ကို အသက္ရႈမရပ္ေအာင္ထိန္းခဲ့တယ္...
နတ္မိမယ္အျပံဳးတစ္ခုအတြက္...
သူေယာင္မယ္ေတြ စြန္႔လြတ္ခဲ့ပါျပီ.....
သူမွတပါး.. အျခားျခားကေန ငါေျပးထြက္ခဲ့တယ္...
စိုးရြံတတ္ေနပါျပီ
သူ ဘယ္အခ်ိန္ အဆိပ္ ခတ္မလဲလို႔...

ပန္းတပြင့္ကို ပ်ိဳးဖို႔ ငါပိတုန္းေလးျဖစ္ရပါျပီ...
ေက်ာမွာေတာ့ ပန္းပြင့္အိပ္မက္ေတြ ေပါ့
ေတာင္ပံေတြ ျဖတ္ျဖတ္လူး
သူအနားမွာပဲ ေပ်ာ္ျမဴးေနမိတယ္.....

သူ႔ကမ္းမယ့္ ခြက္တစ္ခြက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါျပီ
အဆိပ္ခတ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္
သူေပးခဲ့တဲ့ အိပ္မက္မ်ားစြာအတြက္...
ရံုးကန္ျခင္းမဲ့ ေမာ့ေသာက္လိုက္ပါ့မယ္....

ပိတုန္းတစ္ေကာင္ ပန္းပ်ိဳးရမယ့္ မနက္...
သူကမ္းေပးမယ္အဆိပ္တစ္ခြက္...
ေ၀ခြဲရခက္ေနတဲ့ အဆံုးသတ္အတြက္
ပိတုန္းတစ္ေကာင္ ဘယ္ေန႔ပ်ားတုတ္ခံရမလဲလို႔ မေတြးေတာ့ပါဘူး

ငါ... အိပ္မက္ေသာက္တဲ့ ပိတုန္းတစ္ေကာင္ပါ
သူ... အိပ္မက္ေတြ နဲ႕ မွ်ားေနဆဲပါ....

ေကာင္းကင္မဲ႕ ၾကယ္




နင့္အခ်စ္တစ္္ခုကို
ေကာင္းကင္တစ္ခုလို
ေမ်ာ္လင့္ထားတဲ့ေကာင္...

ငါ့အခ်စ္ကိုၾကယ္တပြင့္လို
နင့္ေကာင္းကင္ယံမွာ
ထြန္းလင္းခ်င္တဲ့ေကာင္....

ငါ့ညေတြမွာ လမသာရင္ေတာင္
နင့္ဘ၀မွာ လမ္းျပၾကယ္အျဖစ္
ေတာင့္တခဲ့တဲ့ေကာင္....

တကယ္တမ္းက်ေတာ့
နင့္အနား ငါရွင္သန္ခြင့္မရ
ေကာင္းကင္မဲ့တဲ့ ၾကယ္တပြင့္ဘ၀နဲ႔
ငါေၾကြလြင့္ခဲ့ရင္ေတာင္
ေမွ်ာ္သူမရွိ ဆုေတာင္းသူနတၳိ
ငါရွင္သန္ခဲ့မွန္းေတာင္ နင္မသိပဲ
ငါငိုခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ သမုဒၵရာေအာက္မွာ
ငါကိုယ္တိုင္ နစ္ျမဳပ္သြားေတာ့မယ္....

အိပ္မက္မက္ေနတယ္




အိပ္မက္....
            မက္ျပီတုိင္း မျပီးဘူး
                    ငါ ေက်ကြဲတယ္...
                            ငါ ၀မး္နည္းတယ္...
                                    ငါ ငိုေၾကြးတယ္....

အိပ္မက္....
            မက္ျပီတုိင္း မျပီးဘူး
                    ငါ လုိခ်င္တယ္...
                            ငါ ေတာင့္တတယ္...
                                    ငါ တက္မက္တယ္...

အိပ္မက္...
            မက္ျပီးရင္း ထပ္မက္
                    ငါအေတြးစေတြ မျပတ္ခင္
                            အိပ္မက္သတ္လို႔
                                    ငါေန႔ေတြ ေမွာင္ကုန္တယ္....

ငါ.....
            အိပ္မက္ေတြ မက္ေနတယ္......


။ ။ တံတိုင္း ။ ။



ေသဖူးတဲ့သူတစ္ေယာက္
ပ်ဥ္တစ္ခ်ပ္အေၾကာင္ ဋီကာ ဖြဲမေနေတာ့ဘူး
ငါ့တံတိုင္း ငါခတ္ထားတယ္   ။   ။

အေမွာင္မွာက်က္စားတဲ့ ငွက္
အလင္းေတြ လာခ်မျပနဲ႕
ငါ့တံတိုင္းငါခတ္ထားတယ္   ။   ။

သိုသိပ္ထားေပမယ့္ အပ္ေၾကာင္းထပ္သြားတဲ့
အခ်စ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္မမက္ေတာ့ဘူး
ငါ့တံတိုင္း ငါခတ္ထားတယ္   ။   ။

အထီးက်န္တဲ့ လူသားတစ္ေယာက္
လက္ဆြဲ မႏႈတ္ဆက္ပါရေစနဲ႕
ငါ့တံတိုင္း ငါခတ္ထားတယ္   ။   ။

အျပင္မွာေနသာေနတယ္
ငါ့တံတိုင္းငါခတ္ထားတယ္   ။   ။

လူေတြေပ်ာ္ပါးေနၾကတယ္
င့ါတံတိုင္းငါခတ္ထားတယ္   ။   ။
လက္တဖက္ အခ်စ္တစ္ခုနဲ႕
ကမ္းလင့္ထားတယ္
ငါ့တံတိုင္း ငါခတ္ထားတယ္   ။   ။

ျငီးေငြျခင္းေတြ အျမစ္တြယ္ေနတယ္
ငါရံုးမထြက္ေတာ့ဘူး
ငါ့တံတိုင္း...ငါခတ္ထားတယ္   ။   ။

အလင္းေတြ နဲ႕...........
ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းေတြနဲ႕ ...........
ျဖဴစင္ျခင္းေတြနဲ႕ ...........
ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႕ ...........
သာယာျခင္းေတြနဲ႕ ...........
ေငြေၾကးေတြနဲ႕ ...........
ငါ့တံတိုင္းကို မျဖိဳလဲက်ပါနဲ႕

အလြမ္းနဲ႕ ...........
အေမွာင္ေတြနဲ႕...........
ဒဏ္ရာေတြနဲ႕...........
ဒုကၡေတြနဲ႕...........
အထီးက်န္ျခင္းေတြနဲ႕...........
ငါေနသားက်ေနတယ္
ငါ့တံတိုင္း ငါခတ္ထားတယ္   ။   ။


ႏွလံုးသား ပ်ိဳးခင္း




နင္တိမ္တိုက္ေတြလို
ဟိုးအေ၀းေျပး
ငါ့နေဘး နင္မရွိေတာ့
ငါ့ႏွလံုးသား ကြင္းျပင္က်ယ္မွာ
နင့္အတြက္ ပန္းတခင္းပ်ိဳးထားတယ္ ... ခ်စ္သူ....

ေနပူပူမွာ
ေရအကူမပါပဲ စိုက္ခဲ့ေပမယ့္
ငါ့ႏွလံုးေသြးေတြေၾကာင့္
ဒီပန္းပင္ေတြ ရွင္သန္ခဲ့တယ္... ခ်စ္သူ....

နင့္အခ်စ္မိုးေတြေခါင္
ေလျပည္ေတာင္ မလာေတာ့
ဒီပန္းပင္ေတြ အေရာင္မဲ့
ခူးဆြတ္သူ မဲ႔ခဲ့တယ္ ... ခ်စ္သူ.....

ဒီတစ္ခါ ေလျပည္အလာ
တိမ္ေတြလာမလားလို႔ ေမ်ာ္လင့္ရင္း
ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ပန္းပင္ေတြေတာင္
ေသမလို အၾကိမ္ၾကိမ္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္... ခ်စ္သူ....

ေမွ်ာ္ေနဆဲပါခ်စ္သူ
နင္လာမယ့္ရက္...
မိုးရြာမယ့္ရက္...
င့ါပန္းခင္းေတြ အေရာင္စံုမယ့္ရက္....

အဲ့ဒီရက္....
ငါ့ရည္စူးထားတဲ့ အလွဆံုးဆိုတဲ့ ပန္းဖူးကို
နင့္လက္နဲ႔ပဲ ခူးေစခ်င္တယ္ ... ခ်စ္သူ....

ဇာတ္သိမ္း ၂



က်ဆံုးခန္းမလွပလို႔
Slow ဆြဲမေနေတာ့ဘူး...
ဒဏ္ရာေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔
က်ဆံုးမွ လွပတယ္လို႔ ထင္တဲ့သူေတြေရွ႕မွာ
ငါေသတာ ေသြးရိုးသားရုိးပဲ

ဇာတ္ရွိန္ျမင့္ဖုိ႔
တစ္ေယာက္ေတာ့ မလုိေတာ့ဘူး....
ဇတ္သိမ္းခန္းလွဖို႔...
ငါေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ရတယ္..
ငါ့အတြက္ ေျဖစရာဇာတ္ကြက္ မပါခဲ့ဘူး...

အတိတ္က သိပ္မလွလို႔
ေနာက္ေၾကာင္း မျပန္ေတာ့ဘူး....
မ်က္ႏွာမ်ား လို႔ ဗီလိန္လို႔ ေခၚခံရတဲ့ေကာင္
သူတကယ္ ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္ဆိုတဲ့
အသဲကြဲဇာတ္ကုိ မစာနာေပးခ်င္ၾကဘူး....

တကယ္ဆို ...
မင္းတို႔ ခံစားတတ္ရင္
ဒီဇာတ္မွာ... ငါလဲ မင္းသားပဲ
ဒႆ မဟုတ္တဲ့ ငါနဲ႔
မယ္သီတာ မဟုတ္တဲ့ သူ႔ၾကား
ဘယ္ေကာင္က ရာမ ၀င္လုပ္ခ့ဲတာလဲ...

မ်က္ရည္ မပါဘူး....
ရြက္ေၾကြလဲ မပါဘူး...
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးေပြ႔ဖက္...
ဗီလိန္က ႏႈတ္မဆက္ပဲေနာက္ဆုတ္
ဒါ မင္းတို႔ ၾကိဳက္တဲ့ ဇာတ္သိမ္း ခပ္စုတ္စုပ္ပဲ ......

ဘယ္သူမွ မေတြးေတာ့တဲ့
ဇာတ္သိမ္းခန္းရဲ႕ ေနာက္တစ္ကြက္...
မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္က်ေနတဲ့ မင္သမီး...
မခံစားတတ္ေတာ့တဲ့ မင္းသား...
ဗီလိန္ကေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖန္႔
ပန္းအေၾကြတပြင့္ ခုန္ခ်မယ့္ရက္ကို ေစာင့္ေနဆဲ......

ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္


ေမွာ္မဆန္တဲ့ ျမွားတစ္စင္းနဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကို ျပစ္ခြင္း
ေအာင္ျမင္ျခင္း အသိအမွတ္တစ္ခု
ေကာင္ေလး မေန႔က ဖမ္းဆုတ္ဖူးတယ္.........

အစြမ္းကုန္ပြင့္လန္းဖို႔
မိုးေမွ်ာ္ဆဲ သစ္ပင္ဟာ
ပန္းပြင့္တဲ႔ ရာဇ၀င္ကုိ မသိေသးခင္
ေလအတုိက္မွာ.........
                      .........ျပိဳ..........
                                   .........လဲ..........

မုန္တိုင္းထန္တဲ့ အဲ့ဒီညက
လူတစ္သိုက္ရဲ႕ ကဲ႔ရဲ႔မႈေအာက္မွာ
ေကာင္းေလးရဲ႔ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္
အေရာင္ေတြ .........
                   ....... စြန္းထင္း.......
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္...
တိတ္ဆိတ္ျခင္းေတြ မင္းမူတဲ့ ေခ်ာင္ဟာ...
သူ႔ဘ၀ရွင္သန္ရာျဖစ္လာတယ္.........

တစ္စက္.........
           .........တစ္စက္ .........
 ဟုိဒီ က်ဲျပန္႔ေနတဲ့
ယံုၾကည္ျခင္း ေသြးစက္ေတြၾကား....
သူ....အလူးအလဲ.........
                       .........က်.........
                                     .........ဆံုး.........

ကဲ့ရဲ႔သံေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ
သူ႔ ဘ၀တစ္ခုလံုး
                       .........ဆံုး.........
                                     .........ဆံုး.........
                                                   .........ျမဳပ္ရေတာ့မယ္.........

ေနမင္းလဲ.........
              .........ေသေစ.........
လမင္းလဲ.........
             .........ေၾကြေစ.........
က်ိန္စာေတြ သင့္တဲ့ အဲ့ဒီညက
မနာလိုသူေတြ ဆုေတာင္းဖို႔ေစာင့္ေနၾကတယ္....

သစ္ပင္အုိ မျဖစ္ေသးတဲ့
ေကာင္ေလးရဲ႕ .........
                     .........ၾကယ္ ...........
                                       .........ေၾကြ.........
                                                       .........ခ်ိန္.........
                                                                      .........ကို...... ......... .........


တိမ္ျပိဳဖမ္းတဲ့ တြင္း



ေတာ္စမ္း!
...............................
စကားသံေတာင္ ခပ္မာမာမေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူး
ရင္ထဲမွာ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ ခံရခက္တယ္...
ေ၀ဒနာေတြ မ်ိဳသိပ္
ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြ မ်ားျပီ....
ဒဏ္ရာေတြ ကိုယ္စီရွိၾကေပမယ့္
ငါ ေျမက ပိုႏို႔မ္ေနလိုက္တာမ်ား
တြင္း ႏႈတ္ခမ္းေတာင္ မျမင္ရေတာ့ဘူး...

ဟူး..
ငါစိတ္ေတြေလွ်ာ့ခ်
ဒီေန႔မဟုတ္တဲ့ တစ္ေန႔ကို သတိရလာတယ္...
ဒါ.... တံလွ်ပ္ .....
မင္းကို ညြန္ျပတဲ့ လက္နဲ႔ပဲ
ငါဖမ္းဆုတ္မိခဲ့တယ္....

တိမ္ေတြ ျပိဳသြားတဲ့ အခါ
မငုိနဲ႔ လို႔ မင္းကိုမွာခဲ့တဲ့
ဒီမနက္ကို သတိရတယ္...

ဒါတြင္းပ်က္
ျပဳတ္က်ရင္ တက္ဖို႔ ခက္တယ္လုိ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ခဏ
အာရံုေတြ ေ၀၀ါး...
တြင္းႏႈတ္ခမ္းပါးမွာ...
ရယ္သံခပ္ပါးပါး ပဲၾကားလိုက္တယ္...

ဟား..... ဟား ... ဟား
ရယ္သံေတြ... ရယ္သံေတြ....
ျပဒါးရွိတဲ့ မွန္ေတြကင္းတဲ့တြင္းမွာ
ပဲ႔တင္ထပ္ .... တေန႔မနက္ကို သတိရျပန္တယ္....

ညည္းသံေလး ေပ်ာ့ေပ်ာ့
ေက်ာ့ကြင္းၾကားက မာန္ေလွ်ာ့ေနတဲ့
ယုန္ငယ္ကို ကမ္းလင့္ ...
ငါ့ေသြးေတြ.. ပ်ံ႔လြင့္သြားတယ္....

သံသယေတြကို မႈတ္ထုတ္
ေမတၱာေတြအုပ္ထားတဲ့
နိဗၺာန္တစ္ခု...
အဲ့ဒီမနက္က မႈန္၀ါး၀ါးေတြ႔လိုက္တယ္....

ေတာ္စမ္း!
................................................
စကားခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲေျပာေတာ့မယ္...
အျဖဴခ်င္းထပ္ရင္ အေရာင္မပ်က္ဘူး....
ေမတၱာဆိပ္သင့္ သစၥာေတြဆူး
ေအာက္ေမ႔ျခင္းေတြၾကား ရစ္မႈးမေနနဲ႔
ရာစုေတြ ေျပာင္းသြားျပီ
ထံုေနတဲ့ မွန္ေတြၾကား...
ေမတၱာေတြပံုျပီးအပ္မေနနဲ႔
တစ္မနက္ေတာင္ မခံတဲ့ သစၥာအတြက္
တစ္ဘ၀လံုး အပ္ခဲ့ျပီးျပီ....
............................................
............................................
လွံတစ္စင္း.......
...................................
ေျမႏိုမ့္လြန္းတဲ့ တြင္း........
................................................
မထီတဲ့ အျပံဳးတစ္ခု....
.................................
တြင္းႏႈတ္ခမ္းက ခပ္သဲ့သဲ့ျပံဳးေနတယ္....



ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ



လေရာင္ေအာက္
ငါဟာ မေအးခ်မ္းႏိုင္ဘူး....
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ငါ့ၾကယ္ေလးအတြက္
ငါဟာ ေကာင္းကင္ကို ဖတ္ေနခဲ့တယ္...   
မျမင္ရေသး ဘူး
ငါျမတ္ႏိုးတဲ့ သ႔ူမ်က္ႏွာက အျပံဳးေတြ.....    

တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔
ငါဟာ မျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ဘူး....
အေ၀းက ငါ့ငွက္ငယ္အတြက္
ငါဟာ ျပကၡဒိန္ေတြကို စုတ္ျဖဲခဲ့တယ္
ငါမၾကားရေသးဘူး
ငါေတာင့္တတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ဖ်ားက စကားေတြ....

လဲက်တဲ့ ေန႔ေတြထဲ
ငါဟာ မထႏိုင္ေတာ့ဘူး...
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ငါ့အနာဂတ္အတြက္
ငါဟာ ပစၥဳပၸန္ကို ေဖ်ာက္ျဖတ္ျပစ္ေနတယ္...
မေတြ႔ေသးဘူး
ငါတမ္းတတဲ့ ကမ္းလင့္မယ့္ သူ႔လက္ေတြ....

ရွင္းလြန္းတဲ့ လမ္းေတြၾကား
ငါဟာ လမ္းမေတြ႔ခဲ့ဘူး....
ေပ်ာက္ဆံုေနတဲ့ ငါ့မီးအိမ္အတြက္
ငါဟာ အေမွာင္ထုကို မီးတိုက္ခဲ့တယ္...
မပိုင္ဆိုင္ေသးဘူး
ငါငတ္မြတ္တဲ့ သူ႔ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြ....

ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ အပိုင္းအစေတြအတြက္
ေမ်ာ္လင့္ရင္း ငါရွင္သန္ခဲ့တယ္
ငါ့မနက္ျဖန္ေတြ လွပဖို႔အတြက္
ငါ့ညတိုင္း လသာစရာမလုိ
ငါ့ဘ၀ထဲ သူမ ဆိုတဲ႔
ၾကယ္တစ္ပြင့္ရွိမယ္ဆို ျပီးျပည့္စံုတယ္

အေရာင္စံုတဲ့ ကၾကိဳး



ဒီဇင္ဘာညခ်မ္းမွာ
ငါအသည္းတစ္ျခမ္းေတာင္
မတုန္ရီခဲ့ဘူး
ေဆြ႔ေဆြ႔နီ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေအာက္မွာ
ငါ့ႏွလံုး ဖ်တ္ဖ်တ္လူး
ေအာ္...
သူ႔အေရွ႔မွာ
ငါ ရူးရတယ္ေနာ္...

ကေ၀ပ်ိဳေတာင္ ကၾကိဳးထပ္
သူလွမး္တဲ့လက္မွာ
ငါ့အသက္
ဆတ္ဆတ္တုန္ေအာင္ ခုန္ထြက္...
ေနာက္ဆံုးမနက္မွာ...
သူ႕အျပံဳး ငါေခါင္းတဆံုးၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္...

ပန္းႏုေရာင္ အခန္းသစ္ကို
အစိမ္းရင့္ရင့္လိုက္ကာခ်
သူတပ္ထားတဲ့
ၾကိဳးေတြေအာက္မွာ
ငါ ျမဴးေနေအာင္ ငါကခဲ့တယ္
ရႈပ္လြန္းေတြ ၾကိဳးေတြေတာင္ျငိ
အဆံုးထိမေရာက္ခင္
တိကနဲ သူျဖတ္...
ငါ့ျပဇာတ္ေနမင္းလဲ
ေရျဖန္းပတ္ခံလိုက္ရသလို
အျပာရင့္ရင့္ေတြ ငါ့ရင္ထဲနင့္
အမဲစစ္စစ္ေတာင္ ျဖစ္ကုန္တယ္...

အေဖ့ ပ်ိဳးခင္း



ေလာကထဲ ေျခခ်
ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀ကို မိတ္ဆက္တုန္းက
အျပံဳးစေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔
ရင္ခြင္ထဲ ေပြ႔ဖက္
မ်က္ရည္ေတြကို အျပံဳးဖက္ေအာင္ သူေခ်ာျ့မဴ
ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ကို
ေႏြးေထြးတဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႔
ေဖးကူခဲ့ သူ.....

ေန႔ရက္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို လွမ္းခဲ့စဥ္က
စကားသံေတြ အထပ္ထပ္ကို
မာနေတြနဲ႔ ေက်ာခိိုင္း
ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ရိုင္းခဲ့ေပမယ့္
ဂရုဏာ မျပတ္
ပဲ့ကိုင္ကာ လမ္းညြန္ခဲ့သူ....

ဆိုးလြန္းတဲ့  ဘ၀
အတိဒုကၡေရာက္တဲ့ ခဏ
သူ႔ရင္တြင္း ကၽြန္ေတာ္၀ပ္ဆင္း
ေမတၱာပ်ိဳးခင္းေလးကို ျမင္မွ
အေတြးေတြ ျပန္ေျပာင္း
ကၽြန္ေတာ့္ အသိေတြ မေႏွာင္းခင္
ေျခအစံုကို ကၽြန္ေတာ္ ဖက္
မ်က္ရည္ေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔
အျပစ္ေတြ ေဆးရင္ေတာင္ မေက်
သားေမာင္ မိုက္ခဲ့ပါတယ္ အေဖ...

က်ခဲ့မ်က္ရည္ ေခၽႊးစက္ေတြ
သားေမာင္ တစ္သက္ဆပ္မေက်ေပမယ့္
အေဖေမြးတဲ့သား
အေဖ႔ရင္ကို ခြဲတဲ့ဓါး မျဖစ္ရေအာင္
အေဖ႔ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း သားေမာင္ ဘ၀နဲ႔ ရင္းျပီး
ၾကိဳးစားခြင့္ဆပ္ခြင့္ျပဳပါ....အေဖ....