တစ္ေထာင့္ တစ္ည ကဗ်ာ....

ငါအခန္းနံရံမွာ စာစီထားတယ္
အိပ္မက္ေပါင္းတေထာင္နဲ႔ မဆံုးေသာ ပံုျပင္ေတြ
အျပင္က ျငိးေငြ႔ျခင္းေတြၾကား...... နင္အိပ္မေပ်ာ္တဲ့အခါ
မ်က္ႏွာဖံုးကိုဖြင့္ ငါ့ရင္ကုိ ၀င္ၾကည့္လွည့္ေပါ့....

..... စာမ်က္ႏွာ ( ၁၂၁ ) ......

တရံတခါက.. ငါဟာ ေရြ႔လ်ားေနပါရဲ႕
ဒါေပမယ့္ တည္ေနရာတခုမွ ဒီေနရာပဲဆုိရင္....
အခ်ိန္ေတြ ပုပ္သုိးေဆြးေျမ႔ကာတုိက္စား........
အမွတ္တရေတြကို ဒီဖုန္ေတြက ဖုန္းအုပ္
ေနရာေဟာင္းမွာ ငါဟာ ငုတ္တုတ္ပဲရွိေနခဲ့ပါရဲ႕.....
ငါ့ကို.....
နင္.....ေမ႔သြားခဲ့တယ္....
ငါ့ကို ....
နင္.... ေမ႔ထားခဲ့တယ္......

..... စာမ်က္ႏွာ ( ၁၂၅ ) ......

မခံစားတတ္ေတာ့ပါဘူးဟာ...
မ်က္ရည္က ပူသလား ေအးသလားဆုိတာ
ဒီပါးေတြက က်င့္သားရေနပါျပီ....
မထီမဲ့ျမင္ျပဳတတ္ေနပါျပီ...

..... စာမ်က္ႏွာ ( ၈၂ ) ......

အခ်ိန္အခါ မသိေပမယ့္.... အေရွ႕ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ခဲ့ပါရဲ႕
ဒါေပမယ့္ ... နီးမလာခဲ့ဘူး.....
ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းခဲ့ပါရဲ႕....
ဒါေပမယ့္ .... မၾကားႏိုင္ခဲ့ဘူး.....
ျမဴခိုးေတြဆုိင္းေနလုိ႔လား.....
ကမာၻမျပားတာလဲ ငါသိေနရဲ႕သားနဲ႕....
နင္ကို.....
ငါ... လက္လွမ္းမမွီခဲ့ဘူး....
နင္ကို.....
ငါ....လက္မလွမ္းရက္ခဲ့ဘူး....

..... စာမ်က္ႏွာ ( ၄၄၈ ) ......

မညီးတြားတတ္ေတာ့ပါဘူးဟာ...
ဒဏ္ရာက နာသလား.. က်င္သလားဆိုတာ...
ငါရင့္က ထံုအလုိ႔ေနခဲ့ပါျပီ....
ေသြးပ်က္ေအးခဲလုိ႔ ေနခဲ့ပါျပီ.....

..... စာမ်က္ႏွာ ( ၉၆၈ ) ......

သက္တမ္းေတြၾကာလာရင္
ငါ့ အလြမ္းေတြတန္ဖုိးတက္လာမလား ....
ေလာဘတၾကီးသိုေလွာင္မိတာ ငါမွားသလား....
ေမးခြန္းေတြသိပ္မ်ားေတာ့ပါဘူး....
ဒီကဗ်ာေတြ ၾကားမွာပဲ ငါရစ္မူးကာ ေရရြတ္ေနလိုက္မယ္....
ငါ..
နင့္ကို.... လြမ္းခဲ့တယ္....
ငါ....
နင့္ကို.... လြမ္းေနတယ္....

..... စာမ်က္ႏွာ ( ××× ) ......

ဒီလိုနဲ႔ ပံုျပင္ေတြဆံုး.......
မဆိုင္သူမ၀င္ရဆုိတဲ့ တံခါးတခုရဲ ေနာက္ဖံုးမွာ...
ကဗ်ာေတြသီကံုးရင္း .... လူတစ္ေယာက္ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ေသဆံုးေနခဲ့တာ...
တစ္ေထာင့္တစ္ညေတာင္ တိုင္ခဲ့ေရာေပါ့ ......

************