ၾကယ္မဲ႕ေကာင္းကင္

သန္းေခါင္ယံည

လ မသာ ခဲ့တာ

မင္းမရွိ ကတည္းကပဲ...

ငါ့ညေတြတုိင္း ေလာင္ျမဳိက္

ေနဆယ္ဆင္းထက္

ပူေလာင္ေနခဲ့တယ္...

အထီးက်န္သူ ငါ့အတြက္

ဒီညေမွာင္ေတြက ပိုမိုက္တယ္...

ခံစားစရာ အခ်စ္တစ္ခု

ဒီရင္ဘက္ထဲမရွိေတာ့ဘူးတဲ့

အသိတစ္ခုေၾကာင့္

ငါမျပံဳးေတာ့တာ

ႏႈတ္မဆက္ပဲ ငါ့အေ၀း

နင္ထြက္ေျပးကတညး္ကပါပဲ...

တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာ

အလြမ္းေတြ အေဆြးေတြ

ေသာက ဗ်ာပါဒေတြ

ဒဏ္ရာ အနာတရေတြက

တိုးတိတ္စြာ အေဖာ္ျပဳ

မ်က္ရည္တစ္စုေတာင္ ပါေသးတယ္ ....

မသိမသာ တို႔ႏွစ္ေယာက္

တစ္ေျဖးေျဖးေ၀းလာ

ပိုေ၀းမွာ ေတြးေၾကာက္တဲ့ ငါ

ၾကယ္ေၾကြျမင္တိုင္း ဆုေတာင္းမိတယ္

ဒီၾကယ္ေသေတြေၾကာင့္ပဲ

ငါ့ အခ်စ္တစ္ခု ရွင္သန္မလာခဲ့ဘူး ခ်စ္သူ...

အခုေတာ့ ငါ့ေကာင္းကင္မွာ

ၾကယ္ေတြေတာင္ မဲ႔ကုန္ျပီ...

အရာရာ ေမွာင္မိုက္ တိတ္ဆိတ္ဆဲပါပဲ

ငါလိုခ်င္တဲ့ အခ်စ္တစ္ခု နဲ႔

ငါ့အေ၀းနင္ေပ်ာ္တဲ့အခါ

ငါ့မွာ ေရြးစရာလမ္းမရွိခဲ့

ဒီ သတိရျခင္း အဆုံးမဲ့လမ္းမွာ

ငါဟာ တ၀ဲလည္လည္ပဲရွိေနခဲ့တယ္...

တိတ္ဆိတ္မႈက မင္းမူတဲ့

အေမွာင္ထုၾကား

အသက္တစ္ခ်က္.. တစ္ခ်က္ ... ရႈတိုင္း

ရင္ထဲက အသည္းခိုက္ေအာင္

နာတတ္တဲ့ ဘ၀နဲ႔ ေနသားက်ေနပါျပီ..

ငါ့အေ၀းမွာ နင္ေနေပ်ာ္ရင္

နင့္အေတြးမွာ ငါေသေပ်ာ္ပါျပီ....