ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ရမလဲ

ကမာၻဦးအစမွာ အာဒံဟာ ဧ၀မရွိရင္ ဘာလုပ္မယ္ထင္လဲ.... တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနရတဲ့ ဘ၀ကို သူျငီးေငြ႔လာတဲ့အခါ... သူေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ သူနံရိုးတစ္ေခ်ာင္းကို လိုက္ရွာမယ္ ထင္တာပါပဲ.... ဒါေပမယ့္ သူရွာစရာ သိပ္မလိုလိုက္ပါဘူး.. သူ႔ေပးဆပ္မႈအတြက္.... သူထိုက္တန္တာ တစ္ခုျပန္ရလိုက္ပါတယ္.... ဒါကေတာ့ ဧ၀ရဲ႔ ပန္းသီး တစ္လံုးပါပဲ.... သူ႔နံရိုးေၾကာင့္ ဧ၀ျဖစ္လာသလို.. ဧ၀ရဲ႔ ပန္းသီးေၾကာင့္ အာဒံဘ၀ လွပခဲ့တယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး.... အာဒံရဲ႔ နံရိုးဟာ အာဒံ့ ႏွလံုးသား.. ဧ၀ရဲ႔ ပန္းသီးဟာ ဧ၀ ႏွလံုးသား.. ဒီႏွစ္လံုးသားႏွစ္ခု ထပ္တူျပဳျပီ ကမာၻဦးမွာ သူတို႔ ႏွစ္ဦး ဘ၀တစ္ခုကို စတင္ခဲ့ၾကတယ္... တကယ္ေတာ့ အာဒံ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္.... သူေပးဆပ္မႈအတြက္ သူထိုက္တန္တာျပန္ရခဲ့ပါတယ္......

ကၽြန္ေတာ္.... ကၽြန္ေတာ္လဲ အထီးက်န္ဘ၀မွာ ျငီးေငြ႔တဲ့အခါ နံရိုးအရွာထြက္ခဲ့ပါတယ္..... ခ်စ္သူေပးမယ့္... သ႔ူႏွလံုးသား ကိုယ္စားျပဳ ပန္းသီးတစ္လံုးကို ေမ်ာ္လင့္ရင္းေပါ့.... ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘမၾကီးပါဘူး.. နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ ပန္းသီးတစ္လုံးသာ ေတာင့္တသူပါ.... လုိက္ရွာရင္း... လိုက္ရွာရင္း .... ရင္မွာ ဟာေနတဲ့ ကြက္လပ္ကေလးကို မျဖည့္ႏိုင္တဲ့အခါ... ငိုင္ေနရမွာလား ...

ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ေပးလိုက္ရတဲ့ နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ နံရိုးေပါင္းမ်ားစြာကို လဲလွယ္တပ္ဆင္ေနတဲ့ သူေတြ..

ဒါမွမဟုတ္... နံရိုးေပါင္းမ်ားစြာကို အပိုတပ္ဆင္ထားသူေတြ..

ဒါမွမဟုတ္... ပန္းသီးေပါင္းမ်ားစြာကို ဟိုကိုက္ဒီကိုက္စားသံုးေနၾကသူေတြကို ငါအျပစ္တင္ရမလား...

ဒါမွမဟုတ္ ေပးဆပ္မႈတစ္ခုအတြက္ တစ္ခုမကလိုခ်င္တဲ့သူေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ေပးဆပ္မႈက အရာမထင္ေတာ့တာလား....

ဒါမွမဟုတ္ ဘယ္သူ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ နံရိုး တပ္ဆင္ထားသလဲလို႔ တရားခံလိုက္ရွာရမွာလား...

ဒါမွမဟုတ္ ပန္းသီးေတြကို သာတူညီမွ် ေ၀ခြဲမတတ္တဲ့ ဣတၳိယ ဆိုေသာ သူမ်ားကိုသာ အျပစ္တင္ရမည္လား...

ဒါမွမဟုတ္... ပန္းသီး ရွင္ကို နွလံုးခိုက္ေအာင္ မျပစ္ခြင္းႏိုင္တဲ့... ဖူးစားေရးနတ္ဟုေခၚေသာ ထို ေျခတုိ လက္တုို ပုေသးေသး ဗိုက္ပူပူ ခပ္၀၀ ေတာင္ပံပုစိေလးႏွင့္ ေကာင္းေလးကိုသာ အျပစ္တင္ရမည္လား.....

ဒါမွမဟုတ္ ေပးဆပ္မႈတိုင္းအတြက္ ျပန္မေပးတတ္တဲ့ ေလာကၾကီးကို အျပစ္တင္ရမည္လား... ဒါမွမဟုတ္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ အရာကို လိုက္မရွာနိုင္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ အျပစ္တင္ရမည္လား.......

ဒါမွမဟုတ္ ကြက္လပ္ကေလးျဖည့္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ မျပည့္စံုေသးခင္ ဘ၀နိဂံုးခ်ဳပ္သြားၾကတဲ့သူေတြ ရွိပါေသးလားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွစ္သိမ့္ရမွာလား......

အထီးက်န္တဲ့ဘ၀မွာ လိုက္ရွာ... လိုက္ရွာ.. နံရိုးကို မေတြ႔တဲ့ငါ.... ပန္းသီးကုိ မရတဲ့ငါ..... ဒီလိုပဲေနသြားရမွာလား.....

ေနာင္တစ္ခ်ိန္.. ဒီကမာၻေျမရဲ႔ တစ္ေနရာမွာ... အရိုးစုတစ္ခုကိုေတြ႔တဲ့အခါ.. နံရိုးကုိရွာပါ... တစ္ေခ်ာင္းေလ်ာ့ေနရင္... ကၽြန္ေတာ္ပါလို႔.......


1 comment:

  1. အထီးက်န္တဲ့ဘ၀မွာ လိုက္ရွာ... လိုက္ရွာ.. နံရိုးကို မေတြ႔တဲ့ငါ.... ပန္းသီးကုိ မရတဲ့ငါ.....

    အေရးအသားအရမ္းကိုသေဘာက်ပါတယ္၊story ေတြအားလုံးကို တစ္လုံးခ်င္းေသခ်ာဖတ္သြားပါတယ္၊
    ေရြွအျမဳေတရ့ဲ ေရြွအသစ္ လုိေနရာမ်ိဳးမွာ ကေလာင္ေသြးဖို့တိုက္တြန္းပါတယ္။

    casper

    ReplyDelete