၂၅

ႏွစ္ဆယ့္ငါး ဆိုတဲ့ အစိပ္
င့ါခႏၶာကေတာ့ ဘ၀ရဲ႕ တစ္စိပ္ရွိေနျပီ
ငါ့ဘ၀ကေရာ ဘယ္ႏွစ္စိပ္္ရွိမလဲ....
.................................
ထားေတာ့.........

မေန႔က....
တကယ္ဆို..... ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ရဲ႕ ဒီလုိေန႔တုန္းက...
ေနာင္ႏွစ္ ဒီလိုေန႔မွာ ငါပိုင္ရမယ္လုိ႔ ေတာင့္တမိတဲ့ အရာ....
ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ အတိတ္က ေ၀လုိ႔ ၀ါးလို႔....
ျမဴဆိုင္းတဲ့ အတိတ္မွာ ငါဟာ သက္တမ္းတစ္ခုစာ အိပ္စက္ခဲ့တယ္.......
ငါဘာေတြ အိပ္မက္ခဲ့ဖူးလဲ...
.................................
ထားေတာ့......

ငါ ေဘာင္သြင္းဖုိ႔ ေမ႔ေနတဲ့
ဥပေဒသတစ္ခ်ိဳ႔လဲ ေပ်ာက္လုိ႔ ပ်က္လုိ႔
ငါျမတ္ႏိုးတဲ့ အျဖဴေရာင္ ၀တ္ရံုေလးလဲ စြန္းလို႔ ထင္းလုိ႔
သကၠရာဇ္ေတြအရ ကေလး မလုပ္ရမယ့္ အရြယ္မွာ
ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားစိုက္တဲ့ အသီး ငါခူးခ်င္ေနရတာလဲ....
.......................................
ထားေတာ့.........


ကႏာၱရ အေၾကာင္းေတြးရင္းနဲ႕ ေခၽြးထြက္သလုိ
ပင္လယ္အေၾကာင္းေတြးရင္းနဲ႕ လႈိင္းမူးတယ္
မာနေတြ ေဆာင္းထားတဲ့ ငါေခါင္းကေတာ့
အေတာင္မရွိေပမယ့္ ပ်ံမယ္ တကဲကဲ....
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ သူမ်ားမိုးတဲ့ ထီးမွာ
ငါဟာ မုိးခိုေနဆဲပဲ.................
....................................
ထားေတာ့......

မာန္တင္းထားတဲ့ ရင္လဲ ေလတုိးလို႔ က်ိဳးခ်င္ခ်င္
ရည္မွန္းခ်က္ေတြလဲ ေနထိုးလုိ႔ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့
အခန္းဆက္ ၂၄ ကို ေလ့လာေတာ့လဲ
ေနာင္တဆိုတဲ့ က႑ မေရာက္မျခင္း
ဒီေကာင္က အသိတရား မရခ်င္ဘူး
ေႏွာင္းမွ ရတဲ့ ေနာင္တကို တစ္ႏွစ္စာၾကိဳျပထားရင္.......
.................................
ထားေတာ့..........
ထားေတာ့..........
လွည့္ၾကည့္စရာ မုိင္တုိင္မ်ား မထင္ရွားတဲ့
အတိတ္အေၾကာင္းမ်ားလဲ ထားပါေတာ့
ေမွ်ာ္ၾကည့္စရာ တိမ္တိုက္မ်ား မေရရာတဲ့
အနာဂတ္ စိတ္ကူးယဥ္မ်ားလဲ နားပါေတာ့
အေသခ်ာဆံုးေသာ ဒီေန႔မွာ ဒီလူဟာ
ႏွလံုးေသြးေတြ ျဖဴစင္ေသးသမွ်
ေခါင္းထဲ ကအေတြးေတြ မာန္ရွိေသးသမွ်
ငါ့အိပ္မက္ ခပ္ထိန္ထိန္ကို
အျဖဴေရာင္ ကားခ်ပ္ေပၚမွာ စိတ္သန္႔သန္႔နဲ႕ပဲ ျခယ္ေနေတာ့မယ္...