"အခန္း (၁) အပုိဒ္ခြဲ (၇) .....
...........................................................
ျပတင္းေပါက္တခု....
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္......
သူ ထြက္ေပါက္ေတြ ရွာေဖြေနခဲ့တယ္.......
ေန႔စဥ္ လိုလို... ေန႔တုိင္းလုိလုိ
ေမွာင္မဲတဲ့ သူ႔ အခန္းက်ဥ္းထဲ သက္တံေတြ တုိးဝင္လာခဲ့တယ္
ရက္စြဲကေတာ့ ဝိုးတုိး ဝါးတာ ဆုိေပမယ့္... အဲ့ဒီ ေန႔က ဘဝ မွာ ထင္းေနတယ္......
သက္တံ့ေရာင္ေတြ နဲ႕ နံရံေတြဖြဲျပီး....
ပန္းရန႔ံေတြနဲ႕ စီခ်ယ္လိုက္တယ္....
အခန္း တံခါးမွာ သူမ နာမည္ကို ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္တယ္....................................
သူမ ျမင္ႏိုင္မလား ကၽြန္ေတာ္ ဧည့္ခန္းထဲက ေစာင့္ေနတယ္....................................
............................................ "
"အခန္း (၃) အပိုဒ္ခြဲ (၂)
................................................................
ေလျပည္ေတြ ဝင္တုိးလို႔ ခန္းဆီးေတြ ေပ်ာ္ျမဴးသြားတယ္.......
သူမ စိတ္ကူးေတြ ဧည့္ခန္းဆီ ကူးလာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တခိုး ေအာ္ျမဴး ခဲ့ရတယ္......
တဒဂၤ ခဏတာပါပဲ......
အဲ့ဒီ ဧည့္ခန္းေလးမွာ ျမဴေတြနဲ႕ ျပည့္ ႏွပ္ သြားတယ္.....
သူမ ထင္သလို မျမင္သာခဲ့ဘူးေလ..........................
ကၽြန္ေတာ့္ ဧည္ခန္းေလး မြန္းက်ပ္ လြန္းေနတယ္...........
.................................................................................."
"အခန္း (၄ ) အပိုဒ္ခြဲ (၇)
.....................................................................
ဆံုေတြ႔ခြင့္ေတြက တိမ္ဖံုတဲ့ ည မွာ ၾကယ္ေတြ ျမင္ဖုိ႔ ထက္ ရွားပါးတယ္.............
ၾကယ္ေတြခ်စ္တဲ့ သူမကို
ခေရေတြ သီကံုးေပးခဲ့တယ္...
ကဗ်ာတပုဒ္ရယ္.... ေပါင္မုန္႔ တလံုးရယ္ေပါ့.....
ကာရံ မညီညာလုိ႔.....
သူမ မခံစားခဲ့တာလား...........
အဲ့ဒီ ကဗ်ာေလးဆံုးေတာ့...............
ကၽြန္ေတာ့္ ဧည့္ခန္းေလ... အထီးက်န္ ဆန္သြားတယ္....
.................................................................................. "
"အခန္း (၈) အပုိဒ္ခြဲ (၈)
..................................................................................
သက္တမ္းေတြၾကာလာလို႔လား...
သက္တံေတြက ပိုပုိ စိမ္းလာတယ္........
နင့္ခံစားခ်က္လုိ႔ ေျပာတဲ့ အျဖဴေရာင္ ပန္းခ်ီကား ခ်ပ္ေလးေတာင္ အစိမ္းေရာင္ သန္းလုိ႔....
အဓိပါယ္မရွိဘူး သိေပမယ့္.... အေရာင္ေတြ လုိက္ဖတ္ေအာင္....
ကဗ်ာ တပုဒ္ ခ်ိတ္ဆြဲ လိုက္ျပန္တယ္....
ကာရံ မညီခဲ့ ျပန္ပါဘူး .... သူမ မခံစားတတ္ခဲ ့ျပန္ပါဘူး......
ကၽြန္ေတာ့္ ဧည့္ခန္းေလး.. စိမ္းလြန္းလွတယ္.....................
.................................................................................. "
"အခန္း (၁၂) အပိုဒ္ခြဲ (၇)
..................................................................................
သူမ ၾကိဳက္တတ္မလား လုိ႔
ေကာ္ဖီခါးခါး တခြက္ အဲ့ဒီ အစိမ္းေရာင္ ဖန္စာပြဲေလးမွာ တင္ထားတယ္....
ေကာ္ဖီခါးသလို သူမ ခါးသီးေတာ့မွာလား.......
အေျဖရွာ မရတဲ့ အေတြးတစေၾကာင့္............
ေရတြက္ မရေအာင္ သၾကားေတြ ကၽြန္ေတာ္ ခုိးခုိး ခပ္လိုက္မိေပမယ့္...
ကၽြန္ေတာ့္ ဧည့္ခန္းေလးက ခါးသီးလြန္းေနတယ္............
..................................................................................
..................................................................................
..................................................................................
.................................................................................."
ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကုိ ခ်လိုက္ရင္း.. ဒီေန႔ အခါတုိင္းထက္ မြန္းက်ပ္ေနသလိုခံစားရတယ္.....အခန္းတြင္းေအာင္ေနတာၾကာျပီမို႔ ထင္တယ္..... ျပတင္းတံခါးေတြ ကုိ ဖြင့္ျပီး စားပြဲေလးေဘးမွာ ထုိင္လိုက္တယ္.... စာတအုပ္ကုိ ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္....
" အခန္း (၂၂) အပုိဒ္ ခြဲ ....... " ... ေကာ္ဖီခြက္ထဲ သုိ႔ သၾကားတဇြန္းခပ္ လိုက္တယ္...............
..................................................................................
~~~ ျပီးပါျပီ ~~~
No comments:
Post a Comment