အရင္လို ျပန္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ သူကို... အရာရာကို ေၾကာက္တတ္တဲ့ အျမဲသိမ္ငယ္ေနတတ္တဲ့... တစ္ေယာက္တည္း မေနရဲတဲ့... အလိုလိုေနရင္ အားငယ္စြာငိုေနတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ လက္ကိုဆြဲ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္မွာကြယ္ျပီး ေလာကၾကီးကိုရင္မဆိုင္ရဲတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ ျပန္မျဖစ္ေစခ်င္ ... သူ႔ရင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေနရာေတြလံုေလာက္စြာေပးႏိုင္တဲ့.. ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္မယ္ ဆိုတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို ျဖဴစင္တဲ့ ခ်စ္စရာအျပံဳးပို္င္ရွင္ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ ျပန္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္....
အတိတ္ဆိုတာ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အရာ ျပင္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အရာ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္သာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ သိပ္လွတဲ့အိမ္မက္ေပါ့... အဲ့ဒီအတိတ္ကို ျပန္မရရင္ေတာင္ အဲ့ဒီအတိတ္အိပ္မက္ကို ကၽြန္ေတာ္ မႏိုးတမ္းမက္ေနခ်င္တယ္.... အဲဒီ အတိတ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ တ၀ဲလည္လည္ ေနခဲ့လိုက္ခ်င္တယ္...
အခုေတာ့ သူဟာ... သူဘ၀ကို သူဦးေဆာင္ႏိုင္ေနပါျပီ... အရာရာကို ကၽြန္ေတာ္မပါပဲ ရင္ဆိုင္ရဲေနပါျပီ... အိပ္မက္ေတြကို သူရဲရဲၾကီးမက္တတ္လာသလို အိပ္မက္ေတြကို သူ.. လက္ေတ႔ြ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ေနပါျပီ... ကၽြန္ေတာ့္ လက္ကိုဆြဲ ေလာကၾကီးကို ရင္မဆိုင္ရဲတဲသူတစ္ေယာက္ကေန.. ကၽြန္ေတာ္ မပါပဲ ေလာကၾကီးကိုရင္ဆိုင္ ရဲေနပါျပီ... သူေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္တဲ့ေလ... ကၽြန္ေတာ့္ သတၱိေတြ သူဆီကူးစက္သြားတာတဲ့... ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ က ကၽြန္ေတာ့္ အသဲကြဲျမိဳေတာ္ကို တည္ေဆာက္တဲ့ ဗိသုကာပညာရွင္ေပါ့.. ကၽြန္ေတာ့္ အထီးက်န္ကမာၻကို ဖန္တီးတဲ့... ဖန္ဆင္းရွင္ေပါ့... ကၽြန္ေတာ့္ အနာဂတ္ကို ျပိဳက်ေစတဲ့ မေကာင္းဆိုး၀ါးေပါ့... အခုဆို သူ႔ရင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေနရာလံုေလာက္စြာမရွိေတာ့ .. သူအိပ္မက္မ်ားက ေနရာယူကုန္ျပီ .. သူ႔ဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မရွိမျဖစ္မဟုတ္ေတာ့... မလိုအပ္ေတာ့ေသာ.. တစ္ခ်ိန္ကလိုအပ္ခ်က္သာ ျဖစ္ေတာ့သည္...
တကယ္ေတာ့ သူေျပာသလို .. ကၽြန္ေတာ့္ သတၱိေတြ သူဆီကူးစက္သြားတာမဟုတ္ပါဘူး.. ေပးလိုက္တာပါ... သူမရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္မဆို္င္ရဲေတာ့ပါဘူး.. သူအခ်စ္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ဖူးခဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားကလဲ သူ႔အခ်စ္ကို ေတာင့္တေနသလို သူလက္ကိုဆြဲခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြက လဲ သူ႔လက္ကေလးကို ေတာင့္တေနပါတယ္... အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သတၱိေတြ မရွိေတာ့ပါဘူး.. သူ႔ကို ဟိုးအေ၀းၾကီး မထြက္သြားပါနဲ႔လို႔ ေျပာဖို႔ေတာင္ သတၱိမရွိေတာ့ပါဘူး... သူအိပ္မက္ေတြ လွပေစခ်င္တယ္.. သူဘ၀ကို သာယာေစခ်င္တယ္.. ဒါေပမယ့္ သူရင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ကို ထာ၀ရ ရွိေနေစခ်င္တယ္... ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ သူအျမဲ ရွိေနသလိုေပ့ါ.... ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို မတားရက္ခဲ့သလို.. တားဖို႔လဲသတၱိမရွိပါဘူး.. အမွန္ေတာ့ သူမုန္းသြားမွာကို ေၾကာက္ေနမိတာပါ....
အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ က်န္ရစ္ျပီေလ... သူလိုခ်င္တဲ့ ဘ၀ သူရဖို႔ သူသြားေတာ့မွာပါ... ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ လက္ျပရံုသက္သက္ က်န္ရစ္သူ အထီးက်န္လူသားေပါ့... သူမ်က္ရည္ေတြ ရစ္၀ိုင္းျပီး လက္ျပေက်ာခိုင္းသြားေတာ့... အျပံဳးတုေတြ အထပ္ထပ္ နဲ႔ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ ေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္မိုးေတြ တားမရေအာင္ မုန္တိုင္းထန္ခဲ့ပါတယ္.. သူမျမင္ပါေစနဲ႔...သူခရီးေျဖာင့္ျဖဴးပါေစ.... မသြားပါနဲ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနမိတယ္... သူမၾကားပါေစနဲ႔.. သူဘ၀လွပပါေစ...သူ.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔ လင္းလက္တဲ့ဘ၀တစ္ခုဆီကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါေစ... ေမွာင္အတိက်ေနတဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ကို သူ... ေမ႔ႏိုင္ပါေစ.....
No comments:
Post a Comment